We waren voornemens om vandaag vroeg weg te rijden, maar de late avond gisteren zorgt voor enige vertraging. Tegen half acht klimmen we op onze stalen rossen, en voelen ons weer de vrije vogels van de weg.
Bij de Ponte Vecchio maken we een foto, en daarna gaan we op zoek naar olie voor de fiets van Pablo, want het schakelen gaat niet erg soepel. Een ouderwetse ijzerwinkel heeft precies wat we zoeken, en bewonderend kijken we nog wat rond in de winkel vol spijkers en schroeven, tangetjes en andere spullen. Zulke winkels zie je niet veel meer.
Na een koffie gaan we omhoog de bergen in. Het is zwaar fietsen, maar de omgeving geeft veel energie: het wisselende uitzicht is steeds fantastisch. We stoppen regelmatig om een foto te maken, maar onze iPhones kunnen de schoonheid van het landschap niet of nauwelijks bevatten. Voor het eerst missen we een goede (spiegelreflex) camera met een krachtige telelens.
In Chiesanuova ('Nieuwerkerk in Toscane') drinken we een grote fles water, en daarna gaan we door met onze wonderschone fietstocht door de Chianti, die met stip binnenkomt in de top tien van mooiste fietsroutes ooit.
Onderweg plukken we bramen en druiven, maar de vijgen zijn helaas nog niet rijp. Misschien over een week, op het einde van onze fietstocht. En anders heeft Carlien het genoegen.
De zon is inmiddels hoog aan de hemel geklommen en beukt op ons in. We passeren een veld zonnebloemen, en komen uit in San Pancrazio, waar we bij een bar annex salumeria water nemen, en ons kostelijk laven aan een bordje ham en kaas. Als een Nederlandse familie met veel drukte het terras op komt lopen, maken wij ons haastig uit de voeten.
Tegen lunchtijd komen we aan in Tavarnelle. We gaan op zoek naar een plek om te eten. We zien meteen een aardige gelegenheid, maar na een kleine zoektocht vinden we nog een paar leuke plekken. We inspecteren de verschillende zaken en menu's, en zien al snel dat alle Italianen in één tent te vinden zijn. Daar gaan we dus ook naar toe.
Het is Caffè Italia, dat wordt gerund door Irene. Dit jaar wordt het 25 jarig bestaan van het café/restaurant gevierd. Overal in de zaak hangen foto's die de geschiedenis van de zaak illustreren. Bijzonder is een foto uit 1993, waarop Irene staat afgebeeld toen ze op 19 jarige leeftijd het café opende, samen met haar toenmalige (mannelijke) vriend.
Die relatie is uitgegaan, en 11 jaar geleden heeft Irene het aangelegd met de zeer vrouwelijke Elisa, waarmee ze vorig jaar is getrouwd. In de zaak hangt een schitterende, mega-grote foto die op de dag van het huwelijk is gemaakt, en waarop heel veel mensen uit Tavernelle te zien zijn: het hele dorp was uitgenodigd om de huwelijksceremonie bij te wonen. Dat is niet alleen heel leuk, maar lijkt ook een perfecte PR-zet: door de genereuze uitnodiging en de foto worden alle mensen uit Tavarnelle bij het café betrokken. Klandizie lijkt daardoor verzekerd.
Na de prima lunch - vooral een van de toetjes was uitmuntend - complimenteren we de kok en gaan dan weer op weg. Het stuk naar San Donato valt ons zwaar: het is erg warm, maar we hebben ook de indruk dat het diner van gisteren zijn tol eist. Het was heerlijk, en we zouden het niet anders hebben willen doen, maar het bier, het glas prosecco, de fles rode wijn en de grappa kunnen natuurlijk niet zonder gevolgen blijven.
We houden de moed erin met allerlei (Cruyffiaanse) wijsheden: 'als je vooruit wil komen moet je trappen', 'na een heuvel komt een dal', en 'Toscane is als het leven: soms ga je een heuvel op, soms ga je een heuvel af'.
In San Donato maken we een stop. Als we weg willen gaan, blijkt het te regenen. We stellen het vertrek uit, spelen een spelletje biljart, en gaan dan toch maar fietsen. Als het ook gaat donderen en bliksemen, schuilen we voor 20 min - daarna rijden we omhoog naar Castellina in Chianti. De regen blijkt een blessing in disguise: de temperatuur is veel lager nu, de geuren zijn hemels (alsof we door een immense kruidentuin fietsen), en haast fluitend bereiken we de top.
Daarna gaat het rap omlaag naar Siena. We nemen onze intrek in een hotel vlak bij het Campo, bekijken het schitterende plein - voor Pablo de eerste keer -, eten een hapje op een fraai binnenplaatsje, en nemen tenslotte nog een glaasje grappa di Brunello op het Campo. We hebben reden om te vieren, want we hebben inmiddels drie etappes sneller gefietst dan het (nieuwe) schema van Reitsma: we zijn dus volledig in het 'reine', de vakantie kan echt beginnen!
Route: Florence-Siena
Afgelegde afstand: 77,42 km
Gereden tijd: 5h17
Gemiddelde snelheid: 14,60 km/h
Topsnelheid: 58,50 km/h
Geen opmerkingen:
Een reactie posten