De temperatuur tijdens het eerste stuk van de tocht is heerlijk. We schieten flink op, en na een cafébezoek waar op zondagmorgen de televisie al luid aanstaat, komen we rap bij de brug naar Ferrara. Die blijkt echter dicht, want er wordt aan gewerkt. Wat te doen? Een meneer geeft uitkomst: er is een pont 150 meter verderop. Daar gekomen blijkt de pont op zondag echter alleen te varen van 16h-21h. Een paar Italianen maken zich er druk om, net als ik. Wat raar dat de overheid een belangrijke brug sluit, zonder - althans op courante uren - een alternatief te bieden.
We bekijken mogelijkheden om een alternatieve route te vinden, maar zien al snel dat die ons minstens twee uur extra reistijd gaat kosten. Dan ontwaren we een speedboot die aangemeerd is, met daarin een man die aan het klussen is. Steven trekt zijn stoute schoenen aan en vraagt de man of hij ons naar de overkant wil brengen. Eerst zegt hij dat het niet kan, maar als er even wordt aangedrongen zegt hij dat het goed is. Na vijf minuten komt de man voorvaren en worden we naar de overkant gebracht. De aanwezige Italianen kijken beteuterd: dat willen zij ook wel. We voelen ons een beetje schuldig, maar zijn vooral erg blij dat we aan de overkant zijn: we zijn geluksvogels!
Ferrara is een schitterende stad. We gaan even op een terrasje zitten en bedenken of we de makkelijke of moeilijke route naar Rome zullen nemen. Pablo gooit de vraag ook op social media, en een overweldigende meerderheid is het eens met de keuze die we eigenlijk allang gemaakt hebben: we gaan via Bologna en Toscane. Morgen dus de bergen in!
We 'lunchen' zeer eenvoudig bij een bar waar de eigenaar goed Engels spreekt, want hij zat vroeger op de grote vaart. Het laatste stuk richting Bologna, onder de koperen ploert, is best zwaar, ook omdat er op dit stuk weinig barretjes zijn. Na onze aankomst in Granarolo doet de plaatselijke bar daarom gouden zaken: de Aziatische serveerster brengt twee broodjes, wat chips, een bord met tomaat en een met ham, en (voor Pablo) een koude thee en (voor Steven) een biertje. Dat laatste was geen goed idee: de alcohol trekt gelijk het sportlichaam in. Niet meer doen!
De beloning van de dag is een schitterende aankomst in een van de mooiste steden van Europa. We maken een wandeling, genieten van de portici en de prachtige kleuren, en gaan dan eten op de Piazza Santo Stefano: tortellinoni met salie en boter, ossobuco en tagliata di manzo. Het smaakt allemaal verrukkelijk.
Na een ijsje gaat het terug naar het hotel. Morgen de bergen in. Aiuto!
Route: Fratta Polésine-Bologna
Afgelegde afstand: 91,45
Gereden tijd: 5:04
Gemiddelde snelheid: 18 km/h
Topsnelheid: 27,50
Geen opmerkingen:
Een reactie posten