Na de lange dag van gisteren slapen we vandaag tot half tien. We merken beide dat we gisterenavond in de feestelijkheden een beetje zijn doorgeschoten, en nemen ons voor om tot Rome geen druppel alcohol meer te drinken.
We gaan naar de Campo voor een kop koffie, maar daar blijkt dat afgelopen nacht de buitenring geheel 'bezand' is voor de Palio (wedstrijd met paarden) op 16 augustus. De horeca heeft zich nog niet op deze nieuwe bodem geïnstalleerd, en dus lopen we door naar de Banchi di Sotto. We nemen een cappuccino en proberen enkele Sienese specialiteiten. Steven vindt de panforte (notentaart) verrukkelijk, maar Pablo is van mening dat de Spaanse turrón beter is. We agree to disagree: de gustibus non est disputandum.
De Dom vinden we schitterend. Graag willen we ook naar binnen, maar daar moet je tegenwoordig (terecht) een kaartje voor kopen. Men wijst ons op een lange rij waar mensen in de zon staan te smelten. Daar hebben we geen zin in; we komen later in ons leven nog wel eens terug.
Er zijn heel veel toeristen in de stad, en we vragen ons af hoe de inwoners van Siena daarmee kunnen leven. We hebben er zelf ook last van; we willen de mensen ontvluchten, maar de zon brandt te fel om nu te gaan fietsen. Het zeer fraaie Palazzo Chigiana, dat een muziekacademie huisvest, biedt uitkomst: op de binnenplaats, waar klassieke muziek klinkt, kunnen we heerlijk rustig zitten met een kopje koffie en water.
We besluiten te lunchen in een restaurantje dat Borja, de broer van Pablo, heeft aangeraden (Permalico). Het is een hippe tent, met popmuziek, maar de bediening is erg vriendelijk en het eten (pasta cacio-pepe/ravioli, stoofvlees, tiramisu) is uitstekend. Leuk voor Pablo dat hij nu met Borja een gemeenschappelijke ervaring in Siena deelt.
We rijden de stad uit, maar Steven kan de goede weg niet vinden, en daarom missen we de Reitsma route. We besluiten een iets andere route te volgen, de l'Eroica ('heldenroute'), om via Radi en Murlo de normale route weer op te pakken. De tocht is schitterend en erg rustig, maar wel iets moeilijker dan normaal omdat hij over een 'strada bianca' gaat (witte, niet geasfalteerde weg).
Na een aantal kilometers is er een bar, waar we dankbaar gaan zitten. De zaak is te koop, omdat de eigenaar niet tevreden is met de opbrengst die de zaak genereert, in verhouding met de hoeveelheid tijd die hij erin stopt. Dat is begrijpelijk, want het punt waar de bar is gevestigd is erg rustig. We hopen dat er een nieuwe eigenaar komt en de zaak blijft bestaan.
We vervolgen onze weg. Bij een soort 'muur van Joffre', met een stijgingspercentage van 12% (!), merkt Pablo dat zijn band lek is. Na de eerste 'paniek' gaan we aan de slag om hem te repareren, hetgeen ons wonderwel lukt. Behoorlijk trots fietsen we verder.
De reparatie heeft ons wel veel tijd gekost. We hadden eerder het plan om vandaag tot Montalcino te fietsen, maar gaan nu gewoon tot Buonconvento, het normale eindpunt van deze etappe. Dat is fijn van de (nieuwe) etappe's van Reitsma: er zit veel marge in.
Het culinaire aanbod in Buonconvento is opvallend uitgebreid. We strijken neer bij een restaurantje dat ons o.a. risotto en een tagliata serveert. De wijnlijst is rijk en interessant, met redelijke prijzen, en Steven heeft zichtbaar moeite om het voornemen geen alcohol te drinken gestand te doen. Dapper slaagt hij er echter in om louter met water en een tonic de avond door te komen - misschien kan hij binnenkort nog eens met Carlien naar deze tent terugkeren om het 'dunnetjes' over te doen.
Het was weer een mooie dag. De helden gaan bijtijds naar bed, morgen willen ze vroeg op, een zware etappe wacht.
Route: Siena-Buonconvento
Afgelegde afstand: 27,27 km (*)
Gereden tijd: 1h58
Gemiddelde snelheid: 13,80 km/h
Topsnelheid: 53 km/h
(*) Steven vergat in het begin zijn teller op nul te zetten. Denk er dus plus-minus 5 km bij (op hoge snelheid, want omlaag de stad uit)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten